Blog

Obowiązującą w kodeksie pracy zasadą jest, iż pracownik powinien wykorzystać przysługujący mu urlop wypoczynkowy w naturze tj. w formie odpłatnego zwolnienia od wykonywania pracy w określonym w przepisach wymiarze czasu. Od tej zasady istnieje wyjątek uregulowany w art. 171 § 1 kodeksu pracy. Przepis mówi o sytuacji, gdy urlop wypoczynkowy nie został przez pracownika wykorzystany w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. W takim przypadku pracodawca jest zobligowany wypłacić pracownikowy ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypocznynkowy.

Prawo do urlopu wypoczynkowego jest prawem podmiotowym pracownika i stanowi jedno z fundamentalnych jego uprawnień. Potwierdzeniem nadania wysokiej rangi uprawnieniu jest jego ujęcie w art. 24 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, przyjętej na sesji Zgromadzenia Ogólnego NZ w Paryżu w dniu 10 grudnia 1948r. W wyniku recepcji uprawnienia pracownika do wypoczynku do naszego systemu prawnego prerogatywa ta znalazła swoje miejsce w Kodeksie Pracy w dziale 7.

Kodeks pracy w art. 124 przewiduje odpowiedzialność pracownika za powierzone mienie. Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

§ 1 pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

§ 2 Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

§ 3 Od odpowiedzialności określonej w § 1 i 2 pracownik może się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.

Kodeks Pracy (ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy Dz.U.1974.24.141 z dnia 1974.07.05 z póź.zm.) w art. 264 § 1, wskazuje, że odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w terminie 21 dni od dnia doręczenia pracownikowi pisma wypowiadającego umowę o pracę. Powyższy termin jest terminem zawitym tzn. że nie podlega skróceniu ani tym bardziej przedłużeniu. Jednakże, gdyby pracownik nie złożył właściwego odwołania do sądu pracy w przewidzianym terminie a okoliczność ta nastąpiła bez winy pracownika to w myśl art. 265 § 1 k.p. może złożyć do sądu pracy wniosek o jego przywrócenie. Czynność ta musi zostać dokonana w terminie 7 dni liczonych od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Nadto we wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu. (art. 265 k.p.) Wraz z czynnością złożenia do sądu pracy wniosku o przywrócenie terminu załączyć trzeba pismo główne tj. pozew. Każde pierwsze pismo procesowe składane do sądu winno zawierać dane powoda i jego adres zamieszkania (pobytu) oraz nr pesel / dane pozwanego (pracodawcy) i adres jego siedziby wszystko w celu umożliwienia doręczania przez sąd dalszej korespondencji. W piśmie wystarczy lakonicznie zakreślić obszar roszczenia. Pozew do sądu pracy w przedmiocie wskazań w art. 461 § 11 kodeksu postępowania cywilnego nie podlega opłacie, chyba że roszczenie przekracza kwotę 50 tys. złotych. Wskazuje na to art. 35 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Przepisy kodeksu pracy regulują kwestie formy wypowiedzenia umowy o pracę w art. 30 § 3, który wskazuje, iż oświadczenie każdej ze stron, a więc zarówno pracownika jak i pracodawcy, o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie. Przy czym w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a także powinno w nim znaleźć się pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie do złożenia odwołania do sądu pracy.

W czasie trwania małżeństwa małżonkowie podejmują wspólne zobowiązania, pośród których bardzo często jest kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup domu lub mieszkania. Problem pojawia się w kiedy w wyniku rozwodu dochodzi podziału majątku. W praktyce podział majątku przebiega co do zasady o wiele prościej i szybciej aniżeli podział wspólnych zobowiązań finansowych. Wiele osób żartuje nawet, że kredyt hipoteczny mocniej cementuje związek niż małżeństwo. W tym stwierdzeniu jest niestety wiele prawdy.

Jednakże, żeby mogło dojść do zgodnego z prawem relegowania lokatora z mieszkania nastąpić powinny przedsądowe działania wynajmującego poprzedzające jego wystąpienie na drogę postępowania sądowego. W pierwszej kolejności wynajmujący na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września 2011r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001r. (tj. Dz.U. z 2020r. poz. 611) wspartychprzepisami Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964r. (tj. Dz. U. Z 2020r. poz 1740 z późn.zm.) musi skutecznie wypowiedzieć umowę najmu i wskazać podstawę wypowiedzenia.

Oświadczenie w przedmiocie przyjęcia lub odrzucenia spadku złożyć może osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. W sytuacji, gdy spadkobierca ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych nie może złożyć oświadczenia woli w swoim imieniu i na swoją rzecz bez zgody jego przedstawiciela ustawowego. W tym miejscu należy podkreślić, że właśnie taką osobą, która nie ma pełnej zdolności do
czynności prawnych jest osoba małoletnia tj. osoba przed osiągnięciem pełnoletności.

Pozew powinien spełniać kryteria pisma procesowego tj. powinien wskazywać:

◦ oznaczenie sądu, do którego jest skierowane,

◦ imiona i nazwiska lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników,

◦ oznaczenie rodzaju pisma (np. pozew o uchylenie obowiązku
alimentacyjnego),

◦ osnowę wniosku lub oświadczenia,

W każdym procesie sądowym w sprawach cywilnym strona, która kieruje swoje roszczenie na drogę sądową musi udowodnić swoje racje tzn. powołać w toku postępowania odpowiednie dowody, z wyszczególnieniem faktów, które mają zostać wykazane tym dowodem. W sprawach alimentacyjnych osoba zobowiązana do opłacania alimentów musi udowodnić przede wszystkim jakie ma możliwości zarobkowe. Aby tę okoliczność udowodnić można przedłożyć następujące dowody (przykładowo):