Blog

Na mocy art. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018r. - Prawo przedsiębiorców wprowadzono do polskiego prawodawstwa tzw. działalność nieewidencjonowaną. Jest to alternatywa dla prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże mają wobec niej zastosowanie określone ograniczenia i uwarunkowania.

Działalność nieewidencjonowana (nazywana również działalnością nierejestrową) nie stanowi działalności gospodarczej i mamy z nią do czynienia jeśli spełnione są łącznie 3 przesłanki:

1. działalność nierejestrową prowadzić może wyłącznie osoba fizyczna,
2. przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (t.j. Dz. U. z 2021 poz. 162) - w 2021r. jest to kwota 1400 zł,
3. działalność nierejestrowa jest prowadzona przez osobę, która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Wpisowi w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) podlegają przedsiębiorcy, którzy:

1) prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą,
2) są wspólnikami spółek cywilnych.

Wniosek o wykreślenie działalności z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej można złożyć:

1. przez internet:

• za pośrednictwem strony www CEIDG (http://prod.ceidg.gov.pl/) - należy wypełnić formularz CEIDG-1 i podpisać go kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo profilem zaufanym,
• za pośrednictwem strony www biznes.gov.pl - należy wypełnić formularz i podpisać go kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo profilem zaufanym,
• za pośrednictwem strony www wybranych banków;
• w dowolnym urzędzie miasta lub gminy,

2. za pośrednictwem poczty - wypełniony wniosek należy wysłać listem poleconym do urzędu gminy. W takim przypadku powinien być on opatrzony własnoręcznym podpisem wnioskodawcy potwierdzonym przez notariusza.

Biała lista podatników podatku VAT to elektroniczny, bezpłatny wykaz podatników podatku VAT, który jest prowadzony przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Podatnik podatku VAT nie musi zgłaszać wniosku o ujęcie go w wykazie. Szef Krajowej Administracji Skarbowej uzupełnia wykaz i go aktualizuje na podstawie innych ogólnodostępnych rejestrów. Podmiot może natomiast złożyć do naczelnika urzędu skarbowego wniosek o usunięcie lub sprostowanie jego danych wskazanych w wykazie, jeśli są niezgodne ze stanem rzeczywistym.

Wykaz dostępny jest na stronie internetowej:

https://www.podatki.gov.pl/wykaz-podatnikow-vat-wyszukiwarka

Warunki nadania nazwiska dziecku urodzonego w związku małżeńskim reguluje ustawodawca w przepisach Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, dalej: krio, (Dz.U.2020.0.1359 t.j. - Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r.) w artykule 88, który brzmi następująco:

§ 1. Dziecko, co do którego istnieje domniemanie, że pochodzi od męża matki, nosi nazwisko będące nazwiskiem obojga małżonków. Jeżeli małżonkowie mają różne nazwiska, dziecko nosi nazwisko wskazane w ich zgodnych oświadczeniach. Małżonkowie mogą wskazać nazwisko jednego z nich albo nazwisko utworzone przez połączenie nazwiska matki z nazwiskiem ojca dziecka.

§ 2. Oświadczenia w sprawie nazwiska dziecka są składane jednocześnie z oświadczeniami o nazwiskach, które będą nosić małżonkowie. Jeżeli małżonkowie nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca. 

§ 3. Przy sporządzeniu aktu urodzenia pierwszego wspólnego dziecka małżonkowie mogą złożyć przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego zgodne oświadczenia o zmianie wskazanego przez nich nazwiska dziecka albo oświadczenia, o których mowa w § 1, jeżeli nazwisko dziecka nie zostało przez nich wskazane. 

§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do nazwiska dziecka, którego rodzice zawarli małżeństwo po urodzeniu się dziecka. Do zmiany nazwiska dziecka, którego rodzice zawarli małżeństwo po ukończeniu przez dziecko trzynastu lat, jest potrzebna jego zgoda.

Ostatnia z omawianych w tym miesiącu kwestii prawnych dotyczących pochodzenia dziecka i obowiązujących w tym zakresie regulacji prawnych, dotyczyć będzie sądowego ustalenia ojcostwa. Jak już pisaliśmy poprzednio tzw. uznanie dziecka przez ojca dotyczy sytuacji dobrowolnego złożenia oświadczenia przez mężczyznę, który uznaje dziecko. Dotyczy to sytuacji, gdy rodzice dziecka nie są w związku małżeńskim. W tym miejscu można zadać pytanie, co w sytuacji gdy biologiczny ojciec dziecka
nie chce złożyć oświadczenia w sprawie uznania ojcostwa dziecka. Jest taka możliwość, że matka dziecka odmówi potwierdzenia złożonego przez mężczyznę oświadczenia o uznaniu dziecka. W opisanych sytuacjach zarówno domniemany ojciec dziecka jak i matka dziecka mają prawo złożyć w sądzie pozew o
ustalenie ojcostwa.

W poprzednim wpisie opisaliśmy kwestie związane z uznaniem ojcostwa, ale nie wyczerpuje to wszystkich kwestii związanych z określeniem ojcostwa dziecka. Ustawodawca w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (dalej: Kro) uregulował jeszcze jeden wariant, a mianowicie ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa. Dotyczy to przypadków, gdy mężczyzna dobrowolnie złożył oświadczenie o uznaniu dziecka jako swoje, będąc w danym momencie przekonany, że jest on biologicznym ojcem tego dziecka. Oczywiście związane jest to z sytuacją rodziców dziecka niepozostających w związku małżeńskim (w przypadku małżeństwa obowiązuje domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż jego matki). Jeśli po dokonaniu uznania ojcostwa, mężczyzna wpisany w akcie urodzenia dziecka jako jego ojciec dowie się, że dziecko od niego nie pochodzi i będzie w związku z tym chciał doprowadzić do dokonania zmian w akcie urodzenia dziecka, to musi wystąpić na drogę postępowania sądowego z powództwem o ustalenie bezskuteczności uznania. Bardzo ważne jest to, że ustawodawca przewidział stosunkowo krótki termin do złożenia takiego pozwu w sądzie. Jest to tylko rok liczony od dnia, w którym mężczyzna dowiedział się, że dziecko od niego nie pochodzi. W przypadku, gdy oświadczenie o uznaniu dziecka zostało złożone przed jego urodzeniem bieg wskazanego powyżej terminu nie może rozpocząć się przed narodzinami dziecka.

W bieżącym miesiącu na naszym blogu poświęcamy uwagę kwestiom prawnym związanym z pochodzeniem dziecka. Są to tematy bardzo doniosłe i odgrywające bardzo istotną rolę zarówno w życiu dziecka, jak i jego rodziców. Uznanie dziecka jest jedną z instytucji prawnych mających na celu określenie personaliów biologicznego ojca dziecka. Uznanie dziecka jest przede wszystkim formą polubownego i dobrowolnego załatwienia tej kwestii. Dotyczy ono określenia ojcostwa dziecka, którego rodzice nie zawarli związku małżeńskiego.

Przepis art. 62 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zawiera domniemanie pochodzenia dziecka od męża matki.

Jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. Bez znaczenia natomiast pozostaje porównanie daty urodzenia dziecka z datą współżycia rodziców.

Urodzenie się dziecka po upływie 300. dnia od ustania małżeństwa nie wywołuje żadnych skutków prawnych dla byłego męża. Podobnie domniemanie nie obowiązuje, jeżeli dziecko urodziło się przed zawarciem małżeństwa. Domniemanie powyższe nie obowiązuje także, jeżeli dziecko urodziło się po upływie 300 dni od orzeczenia separacji.

Początek trzystudniowego terminu rozpoczyna się od dnia, w którym małżeństwo ustało lub zostało unieważnione. Jeżeli małżeństwo ustało wskutek wyroku sądu, bieg terminu rozpoczyna się od uprawomocnienia się orzeczenia, a nie od jego ogłoszenia. Dla uznania, że dziecko urodziło się w małżeństwie, bez znaczenia jest zatem chwila wniesienia pozwu rozwodowego.

Prokurator w celu ochrony dobra dziecka lub interesu społecznego może wytoczyć powództwo o ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, czy ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa. W przypadku śmierci dziecka małoletniego, prokurator może wytoczyć wyłącznie powództwo o zaprzeczenie ojcostwa i ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa, ale tylko do dnia, w którym dziecko osiągnęłoby pełnoletność. W przypadku śmierci dziecka pełnoletniego, prokurator nie ma kompetencji do wytoczenia powództwa ani o zaprzeczenie ojcostwa, ani o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa.