Blog

W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wysokości stanu czynnego spadku. W takim przypadku konieczne jest sporządzenie spisu inwentarza względnie wykazu inwentarza.

Spis inwentarza to czynność wykonywana przez komornika i polega na opisie majątku spadkodawcy lub dłużnika z podziałem na poszczególne aktywa i pasywa.

Przepisy nie nakładają na spadkobiercę obowiązku uzyskania spisu inwentarza spadku lub złożenia wykazu inwentarza ani też nie określają terminu na wykonanie tych czynności – jest to prawo, a nie obowiązek spadkobiercy. Należy jednak pamiętać, że już samo przyjęcie spadku otwiera wierzycielom drogę do dochodzenia od spadkobierców długów spadkowych, więc to w interesie spadkobiercy jest zadbanie o uzyskanie spisu inwentarza lub złożenie wykazu inwentarza.

Jedną z fundamentalnych zasad prawa jest dwuinstancyjność postępowania – czyli prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych przez sąd I instancji. Rozpoznanie sprawy karnej przez sąd II instancji wymaga dochowania przez apelującego ustawowych wymogów.

Na wstępie należy ustalić, czy znajdujemy się w kręgu podmiotów uprawnionych do wniesienia apelacji. Zgodnie z art.444 § 1 kpk od wyroku sądu pierwszej instancji apelację mogą wnieść strony, pokrzywdzony, jeśli w wyroku wydanym na posiedzeniu umorzono postępowanie, a także w myśl §2 cytowanego przepisu podmiot zobowiązany określony w art. 91a Kodeksu postępowania karnego.

PRZEDMIOT OPODATKOWANIA

Podatek od czynności cywilnoprawnych – dalej jako PCC, jest opłatą skarbową, którą należy opłacić od dokonania czynności prawnych, które nie zostały obciążone podatkiem VAT. PCC wystąpi w przypadku, gdy przedmiotem zawartej umowy będą rzeczy lub prawa majątkowe znajdujące się na terytorium Polski, lub znajdujące się za granicą, pod warunkiem, że ich nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, oraz umowa zawarta została również w Polsce.

Zakupy na chińskim portalu Aliexpress stały się ostatnio dość popularne wśród polskich konsumentów. Relatywnie niska cena, szeroka oferta produktów a częstokroć darmowa wysyłka sprawiają, że zakupy na Aliexpress są bardzo korzystne a do Polski z Chin obecnie dociera kilkanaście tysięcy prywatnych przesyłek dziennie.

Przedsiębiorca, chcąc założyć firmę, musi wybrać formę prawną swojej działalności. Ma to znaczący wpływ na koszty prowadzenia działalności, sposób jej rejestracji, a także na opodatkowanie i odpowiedzialność osobistą za zobowiązania firmy.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej określana również jako: „spółka. z o.o.”) to obok spółki akcyjnej jedna z najczęściej spotykanych form prawnych działalności gospodarczej, która posiada osobowość prawną. Jej założenie wymaga wniesienia kapitału zakładowego w wysokości co najmniej 5000 zł. Odpowiedzialność majątkowa wspólników ograniczona jest tutaj do wysokości wniesionego kapitału do spółki. Spółka z o.o. może być prowadzona w formie tak jednoosobowej jaki i wieloosobowej. W przeciwieństwie do spółek osobowych w przypadku spółki z o.o. w jej nazwie nie ma konieczności umieszczania nazwisk wspólników.

Zagadnienie będące przedmiotem niniejszego artykułu zostało uregulowane w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy
z przyczyn niedotyczących pracowników (tj. - Dz.U. z 2018r., poz. 1969 ze zm., zwaną dalej ustawą o zwolnieniach grupowych).

Pojęcie odprawy pieniężnej w przypadku zwolnień grupowych.
Odprawa pieniężna przysługująca w przypadku zwolnień grupowych stanowi jednorazowe świadczenie przysługujące niezależnie od trybu rozwiązania stosunku pracy tak więc zarówno w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę czy rozwiązania jej w oparciu o porozumienie stron.

Złożenie wniosku o wpis w księdze wieczystej daje początek postępowaniu określanemu w procedurze cywilnej jako postępowanie wieczystoksięgowe. Jest to postępowanie o charakterze nieprocesowym, a wniosek rozpoznawany jest przez właściwy sąd rejonowy na posiedzeniu niejawnym tj. bez przeprowadzenia rozprawy. Zasada rozpoznawania spraw w postępowaniu wieczystoksięgowym na posiedzeniu niejawnym wynika ze specyfiki tego postępowania. Rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Tego typu czynności nie wymagają przeprowadzania rozprawy.

Stosownie do art. 58 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej jako: KRO), w sprawie o rozwód sąd może nakazać eksmisję małżonka ze wspólnego mieszkania stron. Jest to fakultatywny element wyroku rozwodowego – sąd może orzec eksmisję tylko wtedy, gdy strona zgłosi taki wniosek. W praktyce sądy rzadko orzekają w przedmiocie tego rodzaju żądań, jednak w szczególnych przypadkach należy się liczyć z możliwością nakazania przez sąd eksmisji jednego z małżonków. Żądanie eksmisji podlega oddzielnej opłacie sądowej w wysokości przewidzianej od pozwu o eksmisję (200 złotych), niezależnie od opłaty sądowej wnoszonej od pozwu o rozwód.

Obowiązek meldunkowy to wynikający z przepisów prawa nakaz określonego działania w związku z przebywaniem osoby w określonym miejscu. Treść tego obowiązku jest kształtowana przez ustawodawcę w różny sposób. Zależy od celów, jakie są związane z tym obowiązkiem.

Obowiązek meldunkowy w polskim systemie prawnym ujmowany był niejednolicie. Zawsze miał charakter porządkowy, w zależności jednak od okresu wiązały się z nim różne dolegliwości.

Zarówno umowa darowizny, której przedmiotem jest nieruchomość jak i umowa dożywocia są instrumentami prawnymi służącymi przeniesieniu własności nieruchomości. Podstawowe różnice na gruncie prawa cywilnego między tymi dwiema umowami koncentrują się wokół ekwiwalentności świadczeń stron.

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia (w rozpatrywanym przypadku przeniesienia własności nieruchomości) na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Do elementów przedmiotowo istotnych umowy darowizny należy zobowiązanie się jednej strony (darczyńcy) do dokonania świadczenia na rzecz drugiej strony (obdarowanego), i to świadczenia kosztem swojego majątku. Darczyńca zobowiązuje się nie tylko do świadczenia kosztem swojego majątku, ale również do świadczenia nieodpłatnego. Darczyńcy nie przysługuje zatem prawo do żądania jakiegokolwiek świadczenia od drugiej strony umowy. Umowa ma więc charakter jednostronnie zobowiązujący.