Blog

Pojęcie zadatku uregulowane zostało w art. 394 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2019r., poz.1145), dalej jako KC lub Kodeks Cywilny.

Zgodnie z tym przepisem:

§  1. W braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej.

§  2. W razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet świadczenia strony, która
go dała; jeżeli zaliczenie nie jest możliwe, zadatek ulega zwrotowi.

§  3. W razie rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty sumy dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy niewykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo za które ponoszą odpowiedzialność obie strony.

Pojęcie zadatku używane jest w dwojakim znaczeniu. Po pierwsze, oznacza ono sumę pieniężną lub rzecz daną przy zawarciu umowy. Po drugie, służy do określenia postanowienia umownego, w którym zastrzeżono wydanie sumy pieniężnej lub rzeczy. Zadatek znajduje zastosowanie we wszystkich umowach obligacyjnych, także o charakterze przygotowawczym, niezależnie od tego, w jakiej formie owa umowa jest zawierana. 

Tematem niniejszego artykułu jest zagadnienie niezmiernie istotne zarówno z punktu widzenia pracownika jak i pracodawcy, a tyczy się odpowiedzialności materialnej pracowników.
Zostało ono uregulowane w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy ( Dz.U. z 2019r., poz. 1040, dalej: k.p.).

Jeśli chodzi o odpowiedzialność materialną pracownika to wyróżnia się jej dwa rodzaje.

Pierwszy rodzaj to odpowiedzialność pracownika za wyrządzoną szkodę pracodawcy, drugi rodzaj to odpowiedzialność za mienie powierzone pracownikowi.

Zwolnienie od kosztów sądowych w sprawach cywilnych.

W postępowaniu cywilnym, o zwolnienie od kosztów sądowych może ubiegać się m.in. osoba fizyczna, która wykaże w złożonym przez siebie oświadczeniu, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wniosek o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych należy zgłosić na piśmie lub ustnie do protokołu w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy. Do wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych należy dołączyć oświadczenie obejmujące szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów. Oświadczenie sporządza się według ustalonego wzoru, dostępnego na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości pod adresem:

https://www.gov.pl/web/sprawiedliwosc/formularze-pism-procesowych-w-postepowaniu-cywilnym

Wezwanie do zapłaty jest pismem kierowanym przez wierzyciela do dłużnika w celu odzyskania należności. Stanowi pierwszy krok na drodze do odzyskania należnych wierzycielowi pieniędzy. Wezwanie do zapłaty jako forma pozasądowej próby rozwiązania sporu jest jednym z obowiązkowych elementów pozwu, nie załączenie do pozwu wezwania albo innego dowodu potwierdzającego podjęcie próby przedsądowego załatwienia sporu skutkuje zwrotem pozwu. Innymi słowy, bezskuteczne wezwanie do zapłaty otwiera drogę do wytoczenia powództwa. Ponadto wezwanie do zapłaty pozwala uniknąć procesu, a więc dodatkowych kosztów związanych z postępowaniem sądowym.

Rzecznik Finansowy został powołany z dniem wejścia w życie ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, w miejsce funkcjonującego do tej pory Rzecznika Ubezpieczonych. Do zadań Rzecznika Finansowego należy podejmowanie działań w zakresie ochrony klientów podmiotów rynku finansowego (dalej jako: „klient”), takich jak: krajowe zakłady ubezpieczeń, banki, instytucje płatnicze, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, powszechne towarzystwa emerytalne, firmy inwestycyjne, biura usług płatniczych, instytucje pożyczkowe.

Artykuł 42 k.k. określa zakaz prowadzenia pojazdów. Zakazem prowadzenia mogą być objęte p ojazdy określonego rodzaju , wszelkie pojazdy lub p ojazdy określonego rodzaju lub
wszelkie pojazdy mechaniczne. W razie orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów (lub pojazdów mechanicznych) określonego rodzaju sąd ma obowiązek dokładnego określenia, o jakie pojazdy chodzi.

Zakazem określonym w § 1 2 cytowanego przepisu mogą być objęte zarówno pojazdy przeznaczone do ruchu lądowego (w tym drogowego), jak i wodnego oraz powietrznego.

Pod pojęciem Prawo dewizowe rozumiemy zespół norm prawnych określających obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju, a także działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwa w ich kupnie i sprzedaży. Aktualnie kwestie te reguluje ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku – Prawo dewizowe (teksy jednolity: Dz. U. z 2019r., poz. 160). Jest to integralna część prawa finansowego, ściśle powiązana z prawem administracyjnym, karnym skarbowym oraz cywilnym. W polskim systemie prawnym zasadę stanowi swoboda obrotu dewizowego. Prawodawca wprowadza jednakże w prawie dewizowym pewne ograniczenia (określone w szczególności w art. 3 Prawa dewizowego).

OBOWIĄZEK PODATKOWY

Każdy spadkobierca, któremu zmarły bliski pozostawił jakiś majątek zapisany w testamencie lub w formie spadku, z racji bliskiego pokrewieństwa jest zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn. Dotyczy to każdej rzeczy materialnej i niematerialnej, której wartość przekracza kwotę wolną od podatku.

Obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego nabycie spadku albo zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia przez notariusza.

Jednak w przypadku, gdy nabycie spadku nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta nie precyzuje wyraźnie, na czyj wniosek RPP podejmuje czynności. Jednak z analizy ustawy można przyjąć, że wnioskodawcą może być każdy, a więc zarówno podmiot, którego prawa zostały naruszone, jak i podmiot występujący w sprawie innego podmiotu, którego prawa zostały naruszone, z tym że we wniosku musi on oznaczyć zarówno siebie, jak i osobę, w imieniu której występuje. Generalnie RPP nie żąda pełnomocnictwa do wystąpienia w imieniu innej osoby, można jednak przyjąć, że w przypadku przypuszczenia, że dana osoba nie życzy sobie podejmowania działań w jej imieniu, RPP może zwrócić się do tej osoby o zajęcie stanowiska.

W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wysokości stanu czynnego spadku. W takim przypadku konieczne jest sporządzenie spisu inwentarza względnie wykazu inwentarza.

Spis inwentarza to czynność wykonywana przez komornika i polega na opisie majątku spadkodawcy lub dłużnika z podziałem na poszczególne aktywa i pasywa.

Przepisy nie nakładają na spadkobiercę obowiązku uzyskania spisu inwentarza spadku lub złożenia wykazu inwentarza ani też nie określają terminu na wykonanie tych czynności – jest to prawo, a nie obowiązek spadkobiercy. Należy jednak pamiętać, że już samo przyjęcie spadku otwiera wierzycielom drogę do dochodzenia od spadkobierców długów spadkowych, więc to w interesie spadkobiercy jest zadbanie o uzyskanie spisu inwentarza lub złożenie wykazu inwentarza.