Blog
Zagadnienie egzekucji sądowej z rzeczy ruchomych umiejscowione zostało w kodeksie postępowania cywilnego w art. 844 i nast. (dalej kpc), wprowadzonego ustawą z dnia 17 listopada 1964r, Dz.U.Nr.43, poz.296 z póź.zm. W myśl tych przepisów egzekucję sądową wszczyna i prowadzi na wniosek wierzyciela komornik sądowy. Egzekucja z ruchomości należy do komornika ogólnej właściwości dłużnika. Jeżeli dłużnik nie ma miejsca zamieszkania, siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do przeprowadzenia egzekucji właściwy jest komornik tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości. Komornik, który wszczął egzekucję z niektórych ruchomości dłużnika, jest właściwy do przeprowadzenia egzekucji z pozostałych ruchomości dłużnika, chociażby znajdowały się w okręgu innego sądu.
Zagadnienie zawieszenia postępowania egzekucyjnego i przepisy w tym przedmiocie wskazane są w Ustawie Postępowanie Egzekucyjne w Administracji w art. 56 i nast. (dalej Ustawa), wprowadzonego ustawą z dnia 7 sierpnia 2020r, (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427). Należy mieć na uwadze, że postępowanie może ulec zawieszeniu co do całości lub co do części egzekucji w następujących przypadkach:
Zagadnienie zawieszenia postępowania egzekucyjnego i przepisy w tym przedmiocie wskazane są w Ustawie Postępowanie Egzekucyjne w Administracji w art. 59 i nast. (dalej Ustawa), wprowadzonego ustawą z dnia 7 sierpnia 2020r, (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427). Umorzenie postępowania administracyjnego nie zawsze oznacza jednocześnie odstąpienie od wyegzekwowania należności na rzecz wierzyciela. Przesłanki umorzenia postępowania egzekucyjnego zakreślone zostały w art. 59 kpa. Postępowanie egzekucyjne umarza się w całości albo w części w przypadku:
Zagadnienie powództwa przeciwegzekucyjnego umiejscowione zostało w kodeksie postępowania cywilnego w art. 840 i nast. (dalej kpc), wprowadzonego ustawą z dnia 17 listopada 1964r, Dz.U.Nr.43, poz.296 z póź.zm. Powództwo przeciwegzekucyjne jest indywidualnym środkiem obrony dłużnika przeciwko tytułowi wykonawczemu. Dłużnik może w drodze takiego powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:
1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności, gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście. Za podstawę do uchylenia klauzuli wykonalności może stanowić powołanie się przez dłużnika na brak ważności umowy kredytowej lub nieistnienie takiego kontraktu, często się także zdarza brak skutecznego wypowiedzenia umowy – tutaj; kredytu lub pożyczki. Takie sytuacje mogą zaistnieć w przypadku cesji wierzytelności po wielu latach od dnia zawarcia pierwotnej umowy z bankiem udzielającym dłużnikowi kredytu.
Co do zasady postępowanie egzekucyjne wszczynane jest na wniosek, który składany jest przez wierzyciela do organu egzekucyjnego. Takim organem jest komornik, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do właściwości sądów.
Sąd jest organem egzekucyjnym, właściwym do przeprowadzenia egzekucji w sprawach:
1) egzekucji części świadczeń niepieniężnych,
2) egzekucji przez zarząd przymusowy,
3) egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego,
4) egzekucji z nieruchomości od zakończenia licytacji,
5) w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiedni,
6) wyjawienia majątku.
Egzekucja może być wszczęta i przeprowadzona tylko wtedy, gdy istnieje podstawa egzekucji. Podstawą tą jest tytuł wykonawczy, który potwierdza uprawnienie wskazanego w nim wierzyciela do wszczęcia egzekucji przeciwko konkretnemu dłużnikowi co do oznaczonego obowiązku. Pod pojęciem tytułu wykonawczego należy rozumieć tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności.
Tytuł egzekucyjny to dokument stwierdzający obowiązek określonego świadczenia, z którego wynika, kto jest wierzycielem i dłużnikiem oraz jaka jest treść roszczenia wierzyciela, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika.
Jeżeli małżonkowie pozostają w ustawowym ustroju wspólności majątkowej i małżonek zaciągnął zobowiązanie bez zgody drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia nie tylko z majątku osobistego dłużnika, lecz także z elementów majątku wspólnego: pobranego przez dłużnika wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskanych z prowadzenia przez niego innej działalności zarobkowej oraz z korzyści uzyskanych z jego praw autorskich i praw pokrewnych, praw własności przemysłowej oraz innych praw twórcy. Wierzyciel może zatem prowadzić egzekucję z określonych składników majątkowych, należących do majątku wspólnego małżonków, bez potrzeby uzyskania klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika.
Co do zasady postępowanie egzekucyjne wszczynane jest na wniosek, który składany jest przez wierzyciela do organu egzekucyjnego. Takim organem jest komornik, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do właściwości sądów.
Sąd jest organem egzekucyjnym, właściwym do przeprowadzenia egzekucji w sprawach:
1) egzekucji części świadczeń niepieniężnych,
2) egzekucji przez zarząd przymusowy,
3) egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego,
4) egzekucji z nieruchomości od zakończenia licytacji,
5) w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiedni,
6) wyjawienia majątku.
Bardzo często spotykaną sytuacją jest, że dłużnik posiada kilka lub kilkanaście długów różnego rodzaju, prowadzonych przez różne organy administracyjne, w stosunku do tych samych składników majątkowych dłużnika. W takim przypadku dochodzi do tzw. zbiegu egzekucji. Ogólnie rzecz ujmując egzekucja długów powstałych wobec państwa (np. podatki, składki do ZUS, grzywny) w razie braku ich dobrowolnego uregulowania przez dłużnika, egzekwowane są w ramach tzw. egzekucji administracyjnej. Z kolei długi, nazwijmy je prywatne, tj. wobec firm, banków, osób fizycznych, ściągane są w ramach egzekucji sądowej prowadzonej za pośrednictwem komornika sądowego. W razie zaistnienia takiej sytuacji, że dojdzie do zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego to egzekucję do tej rzeczy albo prawa prowadzić będzie łącznie sądowy albo administracyjny organ egzekucyjny, w zależności od tego który z nich jako pierwszy dokonał zajęcia. Jeśli nie będzie możliwe ustalenie tego pierwszeństwa to prowadzenie egzekucji przejmie ten organ, który dokonał zajęcia na poczet należności w wyższej kwocie.
Jeśli sprawa niezapłaconego długu dojdzie do ostatniego etapu tj. wierzyciel skieruje ją do komornika, to jedną z dotkliwości jakich doświadczy dłużnik będzie obciążenie go dodatkowymi kosztami postępowania egzekucyjnego. Na koszty te składa się kilka rodzajów opłat. Komornik ma obowiązek by w postanowieniu o kostach komorniczych oznaczyć ich wysokość i jednocześnie wyszczególnić ich rodzaje, wskazać do jakiej wysokości i przez kogo zostały one uiszczone, natomiast w razie konieczności wskazuje osobę, którą one obciążają. W postanowieniu o pobraniu kosztów komorniczych zawiera się wezwanie strony, aby uiściła należne koszty komornicze w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia pod rygorem wszczęcia egzekucji. Koszty postępowania egzekucyjnego komornik ustala wraz z ukończeniem postępowania egzekucyjnego. Dłużnik zobowiązany jest zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Koszty te ściąga komornik wraz z egzekwowanym świadczeniem.