Blog
Wymiar urlopu na żądanie został określony w art. 1673 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465) – dalej jako „k.p.”.
Zgodnie z przywołanym unormowaniem, łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na zasadach i w trybie określonych w art. 1672 k.p. (tj. urlopu na żądanie) nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy. A zatem, jeżeli w danym roku kalendarzowym doszło do zmiany pracodawcy w wyniku rozwiązania i nawiązania kolejnego bądź kolejnych stosunków pracy, to pracownikowi przysługuje łącznie urlop
na żądanie w wymiarze 4 dni. Informacja o ewentualnym wykorzystaniu urlopu na żądanie powinna wynikać z treści świadectwa pracy. Tym samym w przypadku gdy pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy część urlopu na żądanie, to wówczas u kolejnego pracodawcy bądź pracodawców w tym roku kalendarzowym pracownik może wykorzystać pozostałą część urlopu na żądanie, jednak łączny wymiar tego urlopu u wszystkich pracodawców nie może przekroczyć 4 dni. Jeśli pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy urlop na żądanie w pełnym wymiarze 4 dni, to kolejny pracodawca ma prawo odmówić udzielenia tego rodzaju urlopu.
Jeżeli pracownik w danym roku kalendarzowym w ogóle nie wykorzystał urlopu na żądanie bądź wykorzystał jedynie część tego urlopu, to wówczas niewykorzystana część tego urlopu przechodzi na kolejny rok kalendarzowy, jednak w takim wypadku nie ma ona charakteru urlopu na żądanie lecz staje się urlopem zaległym. Tytułem przykładu pracownik w 2023 roku wykorzystał 2 dni urlopu na żądanie z przysługującego mu w tym roku wymiaru 4 dni. Wówczas w roku 2024 roku pracownik ten nabywa prawo do 4 dni urlopu na żądanie oraz dodatkowo prawo do urlopu zaległego (nie mającego charakteru urlopu na żądanie) w wymiarze 2 dni.