Blog
Zdecydowania większość roszczeń w sprawach cywilnych polega przedawnieniu. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.
Okresy przedawnienia są różne. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, podstawowy termin przedawnienia wynosi sześć lat. Dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej okres przedawnienia wynosi trzy lata. Koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.
Okresy przedawnienia mogą ulec tzw. przerwaniu w określonych w przepisach przypadkach tj.:
1. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia,
2. przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.
Do przerwania biegu przedawnienia roszczenia może dojść np. w razie skierowania do komornika wniosku o wszczęcie egzekucji lub uznania roszczenia w formie skierowania do wierzyciela pisma o rozłożenie zadłużenia na raty.
Konsekwencją przerwania biegu przedawnienia jest to, że po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.