Komornik sądowy jest organem egzekucji sądowej, a jego status w przestrzeni zawodowej określa się jako funkcjonariusz publiczny. Do podstawowych obowiązków komornika należy wykonywanie czynności egzekucyjnych w zakresie i na podstawie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.
Komornik posiada uprawnienie do stosowania środków przymusu. Sprawność przeprowadzenia egzekucji przez komornika niekiedy wymaga stosowania ustawowego nacisku po stronie dłużnika lecz należy wskazać, że wiąże się także z odpowiedzialnością komornika za szkody wyrządzone w przypadku niezgodnego z prawem działania lub zaniechania działania. Komornik ma prawo do używania pieczęci urzędowej z godłem naszego państwa.
Organ egzekucyjny w ramach swojego statusu korzysta z ochrony prawa karnego, która przysługuje mu jako funkcjonariuszowi publicznemu. Mimo objęcia komornika ochroną nie jest on jednak zwolniony od tej odpowiedzialności karnej w przypadku dopuszczenia się w ramach sprawowanego urzędu tzw. przestępstwa urzędniczego, o którym traktuje kodeks karny w art. 228, art. 230 a, czy art. 231.
Komornik w trakcie wykonywania swoich obowiązków podporządkowany jest tytułowi wykonawczemu okazanemu przez wierzyciela. W ramach wykonywanej egzekucji nie dokonuje on oceny samego orzeczenia pod kątem słuszności, lecz wykonuje ustawowe obowiązki.
Komornik podlega nadzorowi sądowemu w ramach sprawowanego urzędu. Dotyczy on oceny prawidłowości wykonywanych czynności egzekucyjnych. Regulacje prawne dotyczące tej kwestii zawarte są w przepisach kodeksu postępowania cywilnego w części trzeciej dotyczącej postępowania egzekucyjnego w art. 758 – 1088.
Drugi rodzaj nadzoru działalności komornika polega na kontroli administracyjnej i powierzony został prezesowi sądu rejonowego, przy którym działa komornik.
Komornik podlega także nadzorowi przez własną korporację zawodową tj. izbę komorniczą. Nadzór polega na ocenie, skuteczności, terminowości i rzetelności podjętego postępowania egzekucyjnego.