Do przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego należą:
1. nieumyślne średnie lub lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 4 w zw. z art. 157 § 3 k.k.),
2. lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 4 w zw. z art. 157 § 2 k.k.),
3. zniesławienie (art. 212 k.k.),
4. zniewaga (art. 216 k.k.),
5. naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 k.k.).
Na gruncie art. 487 k.p.k. w zw. z art. 119 § 1 k.p.k. można wyróżnić następujące elementy, które powinien zawierać prywatny akt oskarżenia. Są to:
a) oznaczenie organu, do którego wnoszony jest prywatny akt oskarżenia;
b) oznaczenie oraz adres osoby wnoszącej prywatny akt oskarżenia, tj. oskarżyciela prywatnego;
c) oznaczenie osoby oskarżonego;
d) oznaczenie zarzucanego czynu;
e) wskazanie dowodów, na których opiera się oskarżenie;
f) datę i podpis składającego akt oskarżenia.
Organem, do którego składa się prywatny akt oskarżenia jest sąd. Zgodnie z art. 621 § 1 k.p.k. oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków. Ryczałt ten nie obejmuje kosztów dokonania ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji, a także nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów lub radców prawnych. W świetle § 1. rozporządzenia, wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków w sprawach z oskarżenia prywatnego ustalona została na kwotę 300 zł. Oczywiście w sytuacji gdy oskarżyciel prywatny wykaże za pomocą stosownych dokumentów, że z uwagi na swoją sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów nie stać go na wyłożenie wskazanych wyżej kosztów, może ubiegać się o zwolnienie od tych kosztów w całości lub w części.
Oskarżyciel prywatny ma obowiązek złożenia prywatnego aktu oskarżenia wraz z odpowiednią liczbą odpisów.
Jeżeli oskarżyciel prywatny nie zna adresu zamieszkania oskarżonego, to w świetle art. 487 k.p.k. za wystarczające dla oznaczenia osoby oskarżonego należy uznać wskazanie w prywatnym akcie oskarżenia kierowanym do sądu jedynie imienia i nazwiska oskarżonego. Brak adresu oskarżonego nie stanowi w tej sytuacji braku formalnego prywatnego aktu oskarżenia.
Zaniechanie wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie, może wpływać jedynie na ocenę zasadności oskarżenia, lecz nie może uzasadniać uznania prywatnego aktu oskarżenia za bezskuteczny z powodu jego braków formalnych. Niewskazanie dowodów, na których opiera się oskarżenie nie powoduje, że prywatny akt oskarżenia nie może otrzymać dalszego biegu, gdy spełnia on pozostałe kryteria wymienione w art. 487 k.p.k oraz art. 119 § 1 k.p.k.