W polskim porządku prawnym nie ma przepisu nakazującego opiekę nad osobą starszą. Art. 87 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi co prawda, że rodzice i dzieci są obowiązani do wzajemnego szacunku i wspierania się. Obowiązek wspierania się powinien być rozumiany szeroko i obejmować zarówno formy pomocy majątkowej, jak i niemajątkowej. Wzajemne wspieranie się obejmuje m.in. obowiązek: pomocy w drobnych sprawach życia codziennego, szczególnej troski w razie choroby, szczególnej troskliwości w wypadkach niepowodzeń życiowych, czy załamań natury psychicznej itp. Należy jednak zauważyć, że ww. przepis nie jest zaopatrzony w żadną sankcję przymusu, co oznacza, że w praktyce nie jest on egzekwowalny. Nie można zatem nikogo zmusić do sprawowania opieki nad osobą starszą - rodzicem. Realizacja obowiązku opieki wynika przede wszystkim ze sfery pozaprawnej, mianowicie z moralności i uczuć osób bliskich.
Istnieją jednak negatywne konsekwencje niewypełnianie obowiązków z art. 87 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które mogą działać mobilizującą na niektórych. I tak naruszenie ww. przepisu może doprowadzić do wydziedziczenia spadkobiercy na podstawie art. 1008 Kodeksu Cywilnego w przypadku uporczywego niedopełniania względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych. Ponadto brak opieki i szacunku może być w niektórych przypadkach uznany za przejaw rażącej niewdzięczności obdarowanego i umożliwić skuteczne odwołanie darowizny.
Nadto osoba starsza może dochodzić alimentów od swoich dzieci, wnuków, czy prawnuków. Warunkiem uzyskania alimentów jest znajdowanie się osoby starszej w niedostatku. Niedostatek występuje wtedy, gdy uprawniony nie może w pełni własnymi siłami, z własnych środków, zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, np. rodzic porzucił dziecko, nie interesował się nim, niewłaściwie wykonywał władzę rodzicielską, nie łożył na jego utrzymanie.