Blog

Jeżeli obywatel polski opuszcza miejsce pobytu stałego albo opuszcza miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu obowiązany jest wymeldować się.

Jeżeli pomimo ciążącego na obywatelu obowiązku nie wymelduje się on, wówczas właściciela lub podmiotu dysponujący tytułem prawnym do lokalu (takim tytułem może być umowa cywilnoprawna, np. umowa najmu; użytkowanie, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu, służebność osobista, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu (np. wyrok sądowy ustalający wstąpienie w stosunek najmu)) może złożyć do wójta, burmistrza, prezydenta miasta wniosek o wymeldowanie. Wniosek jest podstawą do wszczęcia postępowania administracyjnego, w wyniku którego może zostać wydana decyzja w sprawie wymeldowania.

Postępowanie może zostać wszczęte przez organ także z urzędu.

Decyzja o wymeldowaniu ma charakter czysto ewidencyjny. Jedyną przesłanką decydującą o pozytywnym rozpatrzeniu przez organ wniosku o wymeldowanie osoby z miejsca pobytu jest trwałe i dobrowolne opuszczenie przez tę osobę miejsca pobytu.

Opuszczenie miejsca pobytu winno być rozumiane jako zaniechanie posiadania lokalu i dobrowolne wyprowadzenie się do innego mieszkania. Przy czym rezygnacja z prawa do przebywania w lokalu winna nastąpić w sposób wyraźny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia, lub też poprzez odpowiednie zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wyrażą wolę danej osoby, polegające między innymi na zerwaniu wszelkich więzi z dotychczasowym lokalem i koncentracją swojego centrum życiowego w innym miejscu, sposobie opuszczenia lokalu, czy też obiektywnej możliwości realizacji woli przebywania w danym miejscu.

Sam fakt przejściowej nieobecności danej osoby pod adresem stałego zamieszkania nie upoważnia do automatycznego stwierdzenia, że osoba zameldowana opuściła je.

Na równi z dobrowolnością opuszczenia lokalu należy traktować te sytuacje, gdy opuszczenie miejsca pobytu stałego jest wynikiem wykonania prawomocnych wyroków sądów powszechnych bądź orzeczeń właściwych organów administracji publicznej (np. wyrok nakazujący eksmisję, odbywanie kary pozbawienia wolności, nakaz opuszczenia lokalu, zakaz zbliżania się do członków rodziny). Za równoznaczną z dobrowolnym opuszczeniem lokalu należy uznać także sytuację, w której osoba w nim zameldowana została z niego usunięta przez dysponenta lokalu, ale nie skorzystała we właściwym czasie z przysługujących jej środków prawnych w postaci: powództwa cywilnego o przywrócenie naruszonego posiadania, co umożliwiłoby powrót do lokalu i doprowadziłoby do uznania działań dysponenta lokalu za bezprawne.

W ramach postępowania administracyjnego mogą być przeprowadzone m.in. rozprawa administracyjna z udziałem stron postępowania i świadków oraz oględziny lokalu, z którego osoba ma być wymeldowana, przesłuchanie świadków, przesłuchanie stron postępowania. W przypadku braku możliwości ustalenia miejsca pobytu osoby, w stosunku do której prowadzone jest postępowanie o wymeldowanie, na drodze sądowej ustalany jest przedstawiciel dla osoby nieobecnej w miejscu zameldowania, celem reprezentowania tej osoby w postępowaniu administracyjnym.

Od decyzji w sprawie o wymeldowanie przysługuje odwołanie do wojewody, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.