Użyczenie to nieodpłatne udostępnienie mieszkania, a więc jedna osoba pozwala drugiej na bezpłatne używanie lokalu mieszkalnego.
Do zawarcia umowa użyczenia nieruchomości z reguły dochodzi pomiędzy osobami bliskimi i wynika to z chęci pomocy.
Do zawarcia umowy użyczenia, oprócz złożenia przez strony zgodnych oświadczeń woli, niezbędne jest wydanie biorącemu mieszkania. Użyczający nie musi być właścicielem rzeczy oddawanej w użyczenie. Wystarczające jest występowanie po jego stronie faktycznej możności udostępnienia (wydania) rzeczy biorącemu. W związku z tym, użyczającym może być zarówno właściciel, jak i posiadacz, czy lub dzierżyciel.
Umowa użyczenia może zostać zawarta na czas oznaczony lub nieoznaczony.
Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej, które obejmują koszty związane z utrzymaniem przedmiotu użyczenia w niepogorszonym stanie, np. konserwacja, drobne remonty i naprawy, koszty związane z używaniem lokalu, należności za zużycie wody czy też wywóz nieczystości.
Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Zgoda użyczającego na oddanie przedmiotu użyczenia innym osobom do używania może być wyrażona w umowie użyczenia lub później w odrębnym oświadczeniu. Nie wymaga ona szczególnej formy.
Stosunek użyczenia wynikający z umowy zawartej na czas określony kończy się z upływem tego czasu. W przypadku zawarcia umowy użyczenia na czas nieoznaczony, stosunek użyczenia wygasa, jeżeli biorący skorzystał z rzeczy zgodnie z umową albo upłynął już czas, w którym mógł z przedmiotu użyczenia skorzystać. Nie jest wtedy potrzebne wypowiadanie tej umowy.
W innych przypadkach do zakończenia stosunku użyczenia ustanowionego na czas nieoznaczony konieczne jest wypowiedzenie umowy użyczenia. Wypowiedzenia dokonać mogą obie strony umowy.
Niezależnie od tego czy umowa użyczenia była zawarta na czas oznaczony czy nieoznaczony, jeżeli biorący używa rzeczy w sposób sprzeczny z umową albo z właściwościami lub z przeznaczeniem rzeczy, jeżeli powierza rzecz innej osobie nie będąc do tego upoważniony przez umowę ani zmuszony przez okoliczności, albo jeżeli rzecz stanie się potrzebna użyczającemu z powodów nieprzewidzianych w chwili zawarcia umowy, użyczający może żądać zwrotu rzeczy, chociażby umowa była zawarta na czas oznaczony.
Po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże biorący nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.
Roszczenie użyczającego przeciwko biorącemu do używania o naprawienie szkody za uszkodzenie lub pogorszenie rzeczy, jak również roszczenia biorącego do używania przeciwko użyczającemu o zwrot nakładów na rzecz oraz o naprawienie szkody poniesionej wskutek wad rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy.