Blog

Zgodnie z art. 5051 § 1 kpc W postępowaniu uproszczonym rozpoznaje się sprawy o świadczenie, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dwudziestu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia z rękojmi lub gwarancji - jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty. Jeżeli zatem wartość przedmiotu sporu bądź wartość przedmiotu umowy przekroczy tę kwotę, wówczas sprawa będzie rozpatrywana w postępowaniu zwykłym.

W sprawach rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym nie przeprowadza się posiedzenia przygotowawczego, chyba że z okoliczności sprawy wynika, że przeprowadzenie posiedzenia przygotowawczego może przyczynić się do sprawniejszego rozpoznania sprawy.

Regułą postępowania uproszczonego jest to, iż jednym pozwem można dochodzić tylko jednego roszczenia. Dochodzenie jednym pozwem kilku roszczeń jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wynikają z tego samego stosunku prawnego lub kilku stosunków prawnych tego samego rodzaju. W przypadku niedopuszczalnego połączenia w jednym pozwie kilku roszczeń przewodniczący zarządza zwrot pozwu bez wezwania do usunięcia tego braku. Jeżeli w terminie tygodnia od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie powód cofnie pozew w zakresie żądań niepodlegających łączeniu, pozew w pozostałej części wywołuje skutek od daty jego pierwotnego wniesienia.
Pamiętać należy, że w sytuacji kiedy powód dochodzi jedynie części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest w postępowaniu zwykłym lub właściwym postępowaniu odrębnym.

Istotnym również jest to, że w ramach postępowania uproszczonego nie jest dopuszczalna zmiana powództwa. Powództwo wzajemne oraz zarzut potrącenia są natomiast dopuszczalne, jeżeli roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym.

Zgodnie z art. 5056 § 3 k.p.c. jeżeli sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Przepis ten pozwala ograniczyć postępowanie dowodowe, umożliwiając stosowanie w postępowaniu uproszczonym szczególnej zasady wyrokowania.

Odnosząc się do kwestii postępowania odwoławczego wskazać należy, iż w judykaturze podkreśla się, że apelacja w postępowaniu uproszczonym ma cechy apelacji ograniczonej. Apelację można bowiem oprzeć wyłącznie na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na zarzutach naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy.

Po upływie terminu do wniesienia apelacji przytaczanie dalszych zarzutów jest niedopuszczalne. Sąd rozpoznaje apelację w składzie jednego sędziego.

Jeżeli sąd drugiej instancji stwierdzi, że zachodzi naruszenie prawa materialnego, a zgromadzone dowody nie dają wystarczających podstaw do zmiany wyroku, uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.
Uchylając zaskarżony wyrok sąd drugiej instancji może przekazać sprawę do rozpoznania z wyłączeniem przepisów o postępowaniu uproszczonym także wówczas, gdy sprawa stosownie do art. 5051 kpc podlega rozpoznaniu w tym postępowaniu.

Nadto, sąd drugiej instancji oddala apelację również wtedy, gdy mimo naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania albo błędnego uzasadnienia zaskarżony wyrok odpowiada prawu.